Dzisiaj. Reżyser chyba nie sugerował się książką M. Grzebałkowskiej, raczej "materiałami" pozostawionymi przez Zdzisława B. Mocny, prawdziwy film o nietuzinkowej rodzinie. Beksińskim ciężko żyć z ich deficytami, ale jest walka i ... pokora ? Cieszę się, że mogłam na nich spojrzeć z jeszcze innej strony. Bardzo dobre kino. Dobrze się stało, że ten film powstał. Dla reżysera i aktorów wielkie brawa.

Jestem szalenie, ale to szalenie rozczarowana filmem. I nie, nie jestem żółtodziobem który o Beksińskich dowiedział się wczoraj - wręcz przeciwnie, interesuję się tematem od dłuższego czasu, Grzebałkowska spogląda na mnie z półki i tak dalej.

Po pierwsze - dlaczego Tomasz przedstawiony jest jak osoba upośledzona? Patrząc na niego nie widzę osoby z zaburzeniami psychicznymi, a osobę chorą także fizycznie. Nie sądzę, że gdyby prawdziwy Tomek zachowywał się (i miał sposób mówienia) jak osoba przedstawiona w filmie, ktokolwiek chciałby aby prowadził audycje w radiowej Trójce oraz wybrałby go na tłumacza tak świetnych filmów. Moim zdaniem jest to kreacja mooocno przesadzona. Oczywiście jestem świadoma tego, że młody Beksiński był kompletnie popaprany - jestem jednak pewna, że w zupełnie inny sposób.

Po drugie - dlaczego Zdzisław (genialny Andrzej Seweryn!) i jego malarstwo było tak bardzo zepchnięte na drugi plan? Oczekiwałam zobaczyć trochę więcej twórczości Mistrza w tym filmie. Nie chodzi mi o znaczenie dosłowne (wszak i mieszkanie Beksińskich, i Tomka było całe w obrazach Zdzisława), bardziej mam na myśli sam proces twórczy. Przedstawienie postaci malarza również nie odpowiada mi w 100% - uważam, że mimo wszystko był jednak trochę bardziej zgorzkniały niż w filmie.

I w końcu po trzecie - zakończenie, które było potraktowane totalnie po macoszemu. Ukazanie śmierci Zdzisława było moim zdaniem (wybaczcie wyrażenie) po prostu durne. Rozumiem, że to nie kryminał, rozumiem, że nie o to w tym filmie chodziło, ale dla osób, które nie wiedzą nic o sprawcy (a tak naprawdę przecież sprawcach...) oraz o jego motywach zakończenie musiało wydawać się idiotyczne. Film miał pokazywać kontrowersyjną rodzinę Beksińskich, a nie ich śmierć, jednak uważam, że zamordowanie Zdzisława zasługiwało na zdecydowanie więcej niż poświęcenie mu kompletnie niejasnej minuty filmu.

Pewnie, że to tylko moje zdanie i pewnie, że to jest film, który naprawdę warto zobaczyć. Może wykreowałam sobie własną wizję rodziny i po prostu nie chciałam dopuścić do siebie żadnej innej, ale ja to widzę po prostu zupełnie inaczej.

" dlaczego Zdzisław (genialny Andrzej Seweryn!) i jego malarstwo było tak bardzo zepchnięte na drugi plan? "
Pewni dlatego, że film nie był o tym.

Nic, tylko się Tobą zgodzić. Całości brak wyczucia. Reżyser nie wie czy ma zrobić film według jakiejś własnej wizji, czy może pójść na łatwiznę i zrobić pseudo dokument o tym jak to ci Beksińscy umierali.

Jestem po filmie, a czekam na książkę. Już wysłana. Ciekawa jestem zderzenia filmu z książką. Film oceniam wysoko, co do postaci Tomasza Beksińskiego pokazanej przez mojego ulubionego Dawida Ogrodnika mam mieszane uczucia. Wydaje mi się, że przesadził, przejaskrawił tę postac. A z drugiej strony przecież nie znałam Tomasza Beksińskiego, nie analizowałam nigdy jego zachowań, jaki był wśród bliskich, w domu. Po filmie czytałam wiele różnych opinii (dzisiaj na Onecie też był ciekawy artykuł). Nie wiem już sama.

moze i dobra ale z tym co dzialo sie naprawde w tamtych czasach nie ma nic wspolnego. ot takie science fiction jak film, cos tam przeczytala cos tam przesluchala i napisala.

Film nie dość, że okazał się super, to jeszcze świetnie odwzorował epokę i klimat PRLu i dopiero co budowanych blokowisk. Mało kto zdaje sobie sprawę, że większość widoków, które widzimy, to tak właściwie... efekty specjalne! Tutaj jest masa super fotek i wideo pokazujące kulisy tworzenia efektów specjalnych: http://filmyfantastyczne.pl/newsy/ostatnia-rodzina-efekty-specjalne-nie-uwierzyc ie-ile-ich-bylo-w-filmie

Ostro - myślałem, że twórcy znaleźli gdzieś jakieś miejsce i tam kręcili, a tu proszę - magia CGI. Aż się wierzyć nie chce, że to Polacy zrobili coś tak świetnego. Mega :)

Mnie to akurat wcale nie dziwi "że to Polacy zrobili coś tak świetnego". Przecież jest mnóstwo zdolnych Polaków, a niektórzy z nich odnoszą też sukcesy za granicą.

Hej, no niestety chyba nie jest nawet 20% tak fajny jak książka. Mam wrażenie że tylko te "szokujące" sceny z życia Beksińskich są w filmie. A te które są przezabawne i wzruszające mniej. Mało jest wogóle pokazane jaki stosunek miał B. do swojej sztuki.
Ja jestem ciekawa opinii Ani Ortodox na temat filmu.
A Tobie jak się podobało?

http://muzyka.onet.pl/rock/tomek-beksinski-staral-sie-pokazac-piekno-swiata-popr zez-muzyke-wspomnienie/nhd5h6

A co takiego dobrego zauwazylas w tej ksiazce ? Ktora ma tylko nieco ponad 400 stron ?? Owszem postac Zdzislawa Beksinskiego jest ciekawie przedstawiona, natomiast postac syna , Tomasza Beksinskiego to jakies zdawkowe rozdzialy z jego zycia, w dodatku jego postac jest przedstawiona nieprawdziwie.

Jak można oceniać film którego się nie widziało? Ludzie ogarnijcie się!

Nie dziw się. Dla mnie i film i książka M. Grzebałkowskiej są świetne. Ale rozumiem, że nie wszystkim się podobają. Książka lepiej wprowadza w ich pokręcone życie. Pozwala zrozumieć i (wybaczyć ?) ten deficyt wylewności uczuć (przekazywany z dziada, pradziada) Mnie tak jak (prawdopodobnie) i Ciebie ta rodzina fascynuje. Wiele i niewiele brakowało, żeby byli szczęśliwi.

A teraz proszę przeczytać książkę Wiesława Weissa o Tomku Beksińskim i wyrzucić Grzebałkowską na śmietnik, może ją tam ktoś sobie nomen omen wygrzebie. Że też kobiety nawet po śmierci Beksy nie chcą mu dać spokoju.

Licentia poetica.

Raczej zmyślone fakty ;-)